Przepis na pachnącą świąteczną kartkę

Podobnie jak inne współczesne przepisy, ten także nie jest zupełną nowością, ale powstał z połączenia dwóch innych (tego i tego) oraz został poddany twórczej interpretacji. 

Składniki:

• cukier waniliowy
• cynamon
• kakao
• miętowa pasta do zębów
• sianko
• kilka sporych ziemniaków (mniej romantyczne, ale praktyczne)
• marchewka
• cebula
• liść sałaty
• barwniki (mogą być farby plakatowe)
• srebrny kordonek
• zdjęcia dzieci
• kartka z bloku techniczego
• papier śniadaniowy
• klej: biurowy i mocniejszy (np. Magic)

Wykonanie:

Na początek należy przygotować aromatyczne barwniki. W naszym przypadku razem z Hanią dodałyśmy cukru waniliowego do białej i różowej farby, pasty do zębów do jasno- i ciemnozielonej oraz niebieskiej, cynamonu do jasnobrązowej, a kakao do ciemnobrązowej.

Z ziemniaków powycinałam różne kształty. Tak powstały pieczątki, na które nanosiłyśmy farby i odciskałyśmy na kartce.

Marchewka pomogła stworzyć głowy: Maryi, Józefa i Dzieciątka.

Odcisk listka sałaty to anielska sukienka.

 Z kawałka cebuli powstały skrzydła aniołków,

a z połówki marchewki - ich stópki.

Taka kartka to przyjemność nie tylko dla odbiorcy (miejmy nadzieję), ale także dla wykonawcy, który może karmić swoje zmysły w trakcie jej przygotowywania.

Na koniec pierwszego etapu pracy, jak zazwyczaj u nas bywa, nastąpiło rozluźnienie i część spontaniczna. Idusia też chciała spróbować pieczątkowania,

natomiast Hania pragnęła poszaleć z kolorami, pomaziać się i pobrudzić.

Gdy nasze kartki wyschły, przystąpiłyśmy do dekorowania i wykańczania wyrobu. Wydrukowane zdjęcia twarzy moich dziewczyn dokleiłam aniołkom. Dołożyłyśmy im srebrne włosy. Maryja, Józef i Dzieciątko otrzymali włosy z włóczki oraz pisakowe oczy i buźki. W stajence pojawiło się sianko, a kompletne już aniołki chwyciły za papierową chmurkę z życzeniami:

Świąt prawdziwych, pięknych, pysznych i pachnących!!!

Pierwszą kartkę wykonałam w większości ja, czyli Mama. Następne miały być w założeniu kopiami pierwszej, ale to przecież nudne. Stopniowo coraz mniej w nich było Mamy, a coraz więcej Hani.