Letnie kwiaty w całorocznych wazonikach

Zaczęło mocnej wiać, zrobiło się zimniej. Tydzień temu jesień przybyła oficjalnie. Na początek jesieni postanowiłam powspominać letnie kwiaty.

Ten bukiet zebrałyśmy z Hanią w samym środku lata. Na łące tego nie było widać, dopiero potem okazało się, że kwiaty z tego okresu utrzymane są w jednej tonacji.

Kwiaty z końca lata złapały więcej słońca, a może przygotowywały się już do jesieni...

Przy okazji zbiorów okazało się, że w naszym gospodarstwie można odnaleźć tylko jeden i to duży wazon. A gdzie wstawić mniejsze okazy? Trzeba było doprodukować resztę. Znalazłyśmy w domu pustą butelkę po kefirze, a z naszej śmietnikowej kolekcji pobrałyśmy pokaźną ilość słoiczków po obiadkach Idy. W ruch poszły nożyczki i taśmy izolacyjne. Oto efekty naszych poczynań:

Ps. Byle do wiosny!

Mam już roczek!

Na początek proponuję wzniesienie toastu!

 

Poczęstuj się ciasteczkiem...

Spróbuj pysznego tortu…

Może owocowego drinka?

 

Mlecznego? 

Tęczowego?

Powspominaj ze mną…

… i pobaw się.

To już koniec imprezy… 

Wpadnij jeszcze kiedyś :)

Bliskie spotkania piątego stopnia

Podczas jednego z naszych spacerów zauważyłyśmy, że w trawie coś połyskuje. Usłyszałyśmy też dziwny chichot. Gdy podeszłyśmy bliżej okazało się, że to pięć ufoludków bawi się w berka. Choć nie znałyśmy ich języka, przyłączyłyśmy się do wesołej zabawy, która trwała aż do wieczora.

Potem zaprosiłyśmy srebrzyste ludziki na kolację. Zjadły trochę śrubek i nakrętek, popiły olejem. Bardzo im smakowało. Poprosiłyśmy, aby nam pozowały i razem z Hanią wykonałyśmy ich podobizny. Ida udostępniła nam puste torebki po swoich kaszkach. Doczepiłyśmy do nich czułki z miarek do mleka, które przytwierdziłyśmy za pomocą kolorowych taśm izolacyjnych. Nakleiłyśmy plastikowe ruchome oczka, pozostałe elementy powstały z kolorowego papieru samoprzylepnego i taśm.

Czerwonek

Uśmiech

Basek

Oczek

Straszek

Ufoludki oznajmiły w końcu, że muszą wracać na swoją planetę. Smutno było się rozstawać… Za kilka dni dostałyśmy list, w którym znajdowały się pozdrowienia oraz zdjęcie naszych przyjaciół.

Może jeszcze kiedyś nas odwiedzą…

Badziewna zabawka - lato 2013

Zabawki mają być: edukacyjne, interaktywne, kreatywne. Cenione są także te ekologiczne i hand-made, szczególnie gdy zostały wykonane razem z dzieckiem. Lubię tworzyć zabawki z Hanią, ale także chętnie kupuję, najchętniej drewniane, szmaciane i te, które dają wiele możliwości, niezależnie od materiału. Poza tym książeczki i materiały plastyczne. Hania lubi zabawki wszystkie.

Nadeszły wakacje, a wraz z nimi słońce, radość, swoboda … i kramy pełne badziewnych zabawek. Odruch wymiotny u rodzica a zachwyt w oczach dziecka. 

Pierwsza zabawka, która wywołała mój wewnętrzny sprzeciw: konik pony w pudełeczku z naklejkami, zawieszką i na domiar złego, małymi cukiereczkami. Uległam, bo obiecałam zabaweczkę, a w tamtym sklepie ciężko było znaleźć coś ciekawszego. Hania była szczęśliwa, ja mniej. A cukierki wciąż uciekały i trzeba było je zbierać, zwłaszcza że Ida też miała na nie ochotę.

Kolejny przykład to tęczowa sprężynka. Do czego w ogóle służy, co ma rozwijać? Hania widziała to inaczej. Otrzymanie jej to jak spełnienie największego marzenia. Po rozpakowaniu było gorzej, zaraz odpadł jeden element (różowe serduszko) i Tata musiał go co chwilę doczepiać. Ułamał się też kawałek kółeczka od tamburynka.

Potem Hania pokochała skaczącą żabkę. Dałam się namówić trochę z sentymentu, bo sama w dzieciństwie miałam podobnego pająka. Wadą płaza było to, że opóźniał przemieszczanie się, bo właścicielka ciągnęła go za sobą, jak na smyczy.

Ale to jeszcze nic. Najgorsze miło dopiero nastąpić... To Barbie-syrenka z podświetlanym ogonem. Nigdy nie myślałam, że mogę ją kupić. To przecież symbol komercyjnego świata, zepsucia, konsumpcjonizmu. Ale i obiekt pożądania wielu małych dziewczynek. No cóż, ja kiedyś też o niej marzyłam, ale wiedziałam, że to tylko marzenie... Lalka miała być kolejną strażniczką snu Hani, ale sprawdziła się kiepsko, tzn. dobrze, ale na krótko. Poza tym, pomimo swej „firmowości” i wysokiej ceny, okazała się kiepskiej jakości. Pękł jej bark.

Po tych wszystkich zakupach miałam kaca moralnego. Dlaczego dałam się ponieść? Czego w ogóle uczą te zabawki? Chyba tego, jaka nie powinna być zabawka… Żeby dojść do siebie, zaczęłam  szukać ich zalet. Niemożliwe?

Okazało się wtedy, że stajnia z konikiem to zabawka edukacyjna (wychowawcza). Z jej pomocą Hania ćwiczyła samokontrolę i udzielała sobie codziennie po 1 cukiereczku. Miała je w swoim pokoju, w zasięgu rączki. Nie sądzę, żeby oszukiwała, bo cukierków ubywało bardzo powoli.

Skacząca żabka to z kolei przykład zabawki kreatywnej. Tak, bo to nie zabawka jest kreatywna bądź nie, a człowiek. Ida użyła pompki jako gryzaka. Stało się to inspiracją dla nas. Naciskałyśmy pompkę zębami, albo stopą, żeby żabka skakała.

Sprężynka służy do relaksacji. Dodatkowo ćwiczy rączki i rozwija koordynację wzrokowo-ruchową.

Barbie natomiast to zabawka opiekuńcza (gdy Hania obudzi się w nocy, świeci nią i już się tak nie boi) i wychowawcza (córka myje jej włosy).

Naciągane? Producenci zabawek robią to samo, a nawet jeszcze bardziej przesadzają. Wystarczy przeczytać pierwszy lepszy opis zabawki: "X idealnie nadaje się do zabawy zarówno w domu, jak i na zewnątrz. X rozwinie umiejętności zręcznościowe, pobudzi wyobraźnię i kreatywność dziecka oraz pomoże w rozwoju koordynacji ruchowej." Co to jest? W zasadzie może być prawie wszystko, ale w tym przypadku to ciężarówka. 

Chyba jednak naciągane…

Czy pomimo wszystko udało mi się polubić te zabawki? Nie. Jest mnóstwo innych, dużo lepszych: tych, które dostarcza nam natura, takich, które można znaleźć w gospodarstwie domowym, czy zrobionych wspólnie z dzieckiem… Zabawka ma jednak służyć przede wszystkim do zabawy. Cieszyć oko. Być zabawna. Obydwie córki miały z nich radość. 

I czasem są wakacje.